Denizanasının ilk kez 1970’li yıllarda İsrail’de tespit edildi. Göçmen denizanalarının (Rhopilema nomadica) Antalya kıyılarında ilkbahar ve yaz aylarının sonuna doğru görüldü. Kısa ömürlü olan denizanaları eşeyli ve eşeysiz üreyebilme yeteneklerinden dolayı bir dişi bireyden bir yıl içinde milyonlara varan çoğalma olabiliyor.

Antalya’da yaptıkları çalışmada kilometrekarede yaklaşık 500 bireylik miktar tespit edebildiklerini kaydeden Prof. Dr. Deval, bu sayının İskenderun Körfezi ve İsrail’deki rakamlardan çok düşük olduğunu bildirdi. Bu düşük sayının ilerde nasıl olacağına dair öngörüler yapılabilir olmasının önemli olduğunu vurgulayan Prof. Dr. Deval, “Bu türün bütün üremesini dağılımlarını yapmış olmamız gerekiyor. İlerde oluşabilecek olumsuz etkileri önleyebilelim” şeklinde konuştu. 

Akdeniz Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Mehmet Cengiz Deval, denizanalarının temas halinde ve ardından yapılması gerekenler hakkında ise şu bilgileri verdi: 

“Denizanaları zehirli nematokiste (minik kapsülcükler) sahiptir. Kişiye temas ettiğinde bu canlının dokunaçları deriye yapışıp kalır. Bu dokunaçlarda bulunan henüz açılmamış nematokistlerin açılması zehirlenmenin şiddetini artırır. O nedenle henüz açılmamış nematokistler mümkün olduğu kadar çabuk deriden uzaklaştırılmalı veya açılmaları engellenmelidir. Nematokistleri patlatmadan deriden uzaklaştırmanın en güvenli yolunu deniz suyudur. Deniz suyu ile uzaklaştırılamayan dokunaçlar amonyak kullanılarak veya küt kenarlı bir cisimle (kredi kartı veya bıçağın sırt kısmı) sıyrılarak uzaklaştırılabilir. Sert temas (ovma, kaşıma gibi) veya tatlı su ile yıkama nematokistlerin yoğun şekilde açılmasına neden olduğu için bu gibi uygulamalardan kaçınmaktan fayda var.”